Van laboratorium naar kantoor
Tijdens het onderzoek dat hoort bij haar scriptie, komt Nadja erachter dat dit toch niet helemaal haar wereld is. Ze brengt uren door in het lab, met een pipet als haar enige gezelschap. Dit is niet haar ding. Na haar afstuderen begint ze een zoektocht naar in welke sector haar kracht dan wel ligt. Eenvoudig is dat niet: vanwege haar specialistische diploma wordt ze niet vaak uitgenodigd op een gesprek voor een baan die hier niet op aansluit.
Een traineeship lijkt een goede optie voor Nadja, want op die manier kan ze zich omscholen terwijl ze meteen aan de slag gaat. Haar affiniteit met de financiële sector komt niet uit de lucht vallen, aangezien wiskunde vroeger al een van haar favoriete vakken was en ze graag werkt met cijfers. ‘Niet geschoten is altijd mis’, bedenkt ze zich als ze de verzendknop van het TPS-sollicitatieformulier aanklikt.
‘’Ik ben gewoon aangenomen!’’ juicht ze in de telefoon als ze na haar sollicitatiegesprek terugrijdt naar haar woonplaats Maastricht. Een half jaar na haar afstuderen is het zover: ze kan beginnen bij haar eerste baan! Omdat Maastricht nogal ver is van haar werk, verhuist ze naar Zoetermeer. Na haar Wft-cursussen begint Nadja bij een grote hypotheekverstrekker in de buurt van Rotterdam. Klanten bellen is voor haar een uitdaging: stiekem vindt ze het best eng om mensen te woord te staan. Wat als ze het goede antwoord niet kan geven, wat als het gesprek mis gaat? De twijfels spoken door haar hoofd terwijl ze haar headset opzet. ‘Gewoon doen’, spreekt ze zichzelf toe.
Dat ‘gewoon doen’ werpt zijn vruchten af, want als er na een paar maanden de functie van teamleider vrijkomt, is Nadja de persoon die geschikt wordt bevonden. Van nature houdt ze zich een beetje op de achtergrond en Nadja weet niet zeker of deze rol haar wel op het lijf geschreven is, maar toch doet ze het. Compleet uit haar comfortzone spreekt ze het team aan, werkt ze nieuwe mensen in en neemt ze beslissingen. Dat gaat steeds beter. Voorheen dacht ze vaak eerst minuten na voordat ze iets in een groep durfde te zeggen, nu zegt ze waar het op staat. Een enorme persoonlijke ontwikkeling, die niet onopgemerkt blijft.
Na acht maanden is het voor Nadja tijd om verder te gaan met een volgende opdracht. Zelf verhuist ze van Zoetermeer naar Tilburg om dichter bij haar nieuwe opdracht te wonen. In Tilburg werkt ze bij een grote verzekeraar op de beheerafdeling, waar ze vooral administratieve werkzaamheden uitvoert. Ze merkt dat dit haar minder ligt en ergens mist ze het contact met klanten, wat ze van tevoren nooit had verwacht. Binnen de opdracht is er wisselende drukte op verschillende afdelingen en Nadja wordt flexibel ingezet.
Dat is niet altijd makkelijk: als ze net alle systemen, processen en werkzaamheden door heeft en leuke collega’s heeft leren kennen, moet ze weer door. Op die manier ziet ze veel verschillende afdelingen, maar ontbreekt het aan tijd om de diepte in te gaan. Door haar flexibele houding laat ze eigenlijk zichzelf niet goed zien, iets waar ze achter komt tijdens haar evaluatie. Juist omdat ze op zoveel plekken heeft gewerkt, heeft ze niet kunnen laten zien wat ze écht kan. Nadja leert dat het goed is om zich flexibel op te stellen, maar om wel je grenzen daarin te kennen en te bewaken.
Samen met haar projectmanager Meky gaat ze om tafel om te bespreken wat haar volgende stap is. Tijdens dit gesprek legt ze uit dat ze een kans zoekt om zichzelf te laten zien en zich meer te ontwikkelen richting klantcontact. Meky doet het voorstel om eens te kijken naar een functie als re-integratiebegeleider bij een verzekeraar. ‘‘Bel anders een keer met Inge, die kan je meer vertellen over de functie’’, stelt Meky voor. Inge is een TPS-collega en al werkzaam op dezelfde functie. Nadja neemt contact met haar op en Inge vertelt enthousiast over het werk dat ze doet. Haar enthousiasme werkt aanstekelijk op Nadja: dit is eigenlijk precies de functie die ze zoekt! Wat haar aanspreekt, is dat je als re-integratiebegeleider het hele proces van een re-integratie coördineert: van het contact met de klant tot het beheren van hun dossiers. Op die manier kan ze toch mensen helpen, dat was altijd al haar doel.
Op gesprek bij de verzekeraar blijkt dat er een wederzijdse match is. Nadja kan al snel beginnen. Momenteel zit ze midden in haar inwerktraject. Daarnaast is ze druk op zoek naar een huis in de buurt van Utrecht, want iedere dag reizen van Tilburg naar Utrecht is best ver. De afgelopen periode was voor haar onwijs leerzaam, vooral omdat ze zichzelf beter heeft leren kennen, uit haar comfortzone is gestapt en dingen heeft gedaan die ze nooit voor mogelijk had gehouden. Daarbij houdt ze voortaan rekening met haar eigen grenzen, zodat ze niet te ver ergens in door schiet. Doorzetten is voor haar het sleutelwoord, want zonder doorzettingsvermogen was ze hier nooit gekomen!