Parttime trainee, parttime militair
Het is eind maart 2014 als Rutger in zijn volledig tenue langs de snelweg staat. De sfeer is gespannen, het geluid van de helikopters komt steeds dichterbij. Af en toe klinkt er een oproep door de portofoon, maar verder is het stiller dan het ooit geweest is op deze weg. Terwijl de wind in zijn gezicht waait, houdt hij alles goed in de gaten. Zijn portofoon begint te kraken en langzaam verdwijnt het signaal. Ze zijn er bijna, weet hij. De helikopters vliegen nu vlak boven hem. Volledig in zijn concentratie wacht hij af. De koplampen van de auto’s verschijnen in de verte en het konvooi doemt op. Zware legerauto’s zijn in een flits voorbij. En dan volgt de gepantserde limousine. In één seconde vangt hij de blik van president Obama.
Bijna drie jaar later spreek ik Rutger bij zijn opdrachtgever op kantoor over zijn bijzondere banen. “Dat was tijdens Nuclear Security Summit, de NSS. Een topconferentie over de bestrijding van nucleair terrorisme, waar veel wereldleiders bij aanwezig waren. Zij werden vervoerd van Schiphol naar Den Haag en dat moest natuurlijk onder zware beveiliging. Samen met duizenden collega’s heb ik hieraan bij gedragen. Dat was echt heel gaaf.’’
Beveiliging tijdens evenementen is één van de werkzaamheden van Rutger. Maar als reservist doet hij genoeg andere dingen. “We bewaken verschillende zaken, beveiligen Nederlands grondgebied, ondersteunen bij ceremoniële activiteiten en houden ons bezig met host nation support. Als de Amerikaanse NAVO-troepen bijvoorbeeld materialen uit Nederland halen, zullen wij dat materiaal bewaken en beveiligen.” Zelf woont Rutger in Gouda, zijn kazerne is in Den Haag. Vandaar dat hij vaak bij politieke activiteiten aanwezig is. “Op Prinsjesdag en Veteranendag ondersteunen we altijd achter de schermen. Ik was ook bij de uitreiking van de Militaire Willems-Orde, de hoogste militaire onderscheiding. Dat was uniek, weinig collega’s kregen die kans.”
Als reservist kan je niet uitgezonden worden, tenzij je je daar vrijwillig voor aanmeldt. “Er zijn collega’s die dat wel hebben gedaan”, vertelt Rutger. “Dat zijn vaak reservisten met specifieke kennis. Het mooie van het Korps is dat het bestaat uit 3.000 collega’s uit alle lagen van de maatschappij, met allemaal een verschillende achtergrond. Dat maakt werken met die collega’s interessant. Eigenlijk is het een soort flexibele schil van mensen met kennis en ervaring, die Defensie niet altijd zelf in huis heeft.”
Dat dit Rutgers passie is, wordt snel duidelijk. Toch is het niet zijn enige passie, vandaar dat hij zijn werk bij Defensie combineert met het traineeship van TPS. “Ik heb Financial Service Management gestudeerd en tijdens mijn studie had ik ruimte voor een bijbaan. Toen heb ik voor het Korps Nationale Reserve bij Defensie gekozen. Het leger trok me altijd al aan, al vanaf ik jong was. Ik vind het leuk om mensen te helpen en bij de Koninklijke Landmacht kan ik dat doen met een maatschappelijk karakter. Ik heb er toen voor gekozen omdat ik mezelf wilde onderscheiden van andere studenten. Na vier jaar heb je allemaal hetzelfde papiertje, dus waar maak je dan het verschil mee? Ik dacht dat dit wel goed zou staan op mijn CV. Tijdens de rest van mijn studententijd heb ik dit gedaan en daarna ben ik zeker niet gestopt. Toch wilde ik dit niet fulltime doen, omdat de financiële dienstverlening mij nog steeds trekt.”
Via een klasgenoot van zijn broer kwam hij vervolgens terecht bij TPS. “Ik heb meteen aangegeven bij TPS dat ik al een andere baan had. Eigenlijk waren ze alleen maar enthousiast dat ik dit wilde combineren. Bij TPS werk ik nu 32 uur, mijn uren bij Defensie zijn flexibel. Als ik opgeroepen wordt, moet ik er zijn. Mijn werk bij Defensie is vrijwillig, maar niet vrijblijvend: het is geen hobby, maar een baan.” Vanuit TPS werkt Rutger nu bij een grote bank op de hypotheekafdeling. “Tijdens mijn werk heb ik veel klantcontact. Als mensen een vraag hebben over hun hypotheek, komen ze bij mij terecht. En als er iets geregeld moet worden, doe ik dit ook. Ik vind het mooi om de afwisseling te hebben tussen actief werk en een kantoorbaan. Op die manier groei ik als mens en als werknemer. Ik leer heel veel, van beide banen. Wat ik bij de ene baan leer, kan ik toepassen bij de andere baan en andersom. Mijn ambitie nu is om door te groeien naar een volgende opdracht. Samen met Els, mijn projectmanager, ben ik nu aan het kijken wat mijn volgende stap is.”
Over wat hij de afgelopen tijd vooral heeft geleerd, hoeft hij niet lang na te denken: “Het is belangrijk om niet op dezelfde plek te blijven hangen, omdat dat veilig en vertrouwd is. Het is niet die ene opdracht waar je het verschil mee maakt, maar de totale som van kennis, vaardigheden en ervaring die je hebt. Een hobby of bijbaan is hierin belangrijk, want dat maakt je tot wie je bent. Ik merk vaak dat collega’s andere interesses hebben dan alleen het werk wat ze doen. Ze willen bijvoorbeeld graag een boek schrijven, een eigen bedrijf beginnen of evenementen organiseren. Ik zie dan dat mensen dat vaak de stap niet durven nemen. Uit mijn eigen ervaring zou ik zeggen: doe het gewoon. Denk er goed over na, wees er open over en maak goede afspraken. Dan is alles mogelijk. Ook daar groei je van.”
