Meet the projectmanagers: Sandra
Sandra is TPS’er van het eerste uur en werkt hier sinds 2005. Ooit begon ze als HR-medewerker, maar in de loop der jaren heeft ze meerdere rollen op zich genomen. Samen mooie dingen doen, dat is waar zij voor gaat.
“Na verschillende functies gehad te hebben, stond ik op een kantelpunt en werd mij de vraag gesteld: ‘waar word je nu echt blij van? Mijn antwoord was ‘ontwikkeling, oprechte aandacht en samenzijn, daar draait het voor mij om’. Als projectmanager ben ik iemand die met je meekijkt. Niet naar de inhoud, maar vooral met jou als mens. Zie me als een reisgenoot in jouw ambitie, die jou in je werkende leven verder wil brengen. Als projectmanager kijk ik met je mee en help ik je om te bereiken wat je wil bereiken.
Eigenlijk zijn we als projectmanagers een soort business coaches. Veel mensen gaan pas naar een coach als ze directeur zijn of als ze helemaal vastlopen. In de sportwereld is dat anders, als je ergens goed in wil worden, doe je dat samen met een trainer of een coach. Op het werk kan dat natuurlijk ook. Bij TPS krijg je vanaf het begin een coach. In gesprek met professionals stel ik veel vragen, zoals: Wat wil je bereiken? Welke stappen wil je nu maken?’ Het gaat erom dat je je doelen bereikt, maar wel op jouw manier. Ik help je daarbij en durf ook kritische vragen te stellen. Samen kijken we naar wat jouw onderscheidend vermogen is en naar wat je talenten zijn. Vervolgens gaan we in op hoe je deze talenten zichtbaar kan maken, kan ontwikkelen en kan toepassen in je werk.
Mijn doel is om mensen te leren om zichzelf te ontwikkelen. Uiteindelijk ontwikkel jij jezelf, het enige waar ik bij help is een stuk bewustwording. Dat doe ik door jou als professional een spiegel voor te houden en samen te kijken naar je doelstellingen, het gedrag dat je laat zien en wat je kan veranderen om je doelen te behalen. Een mooie uitspraak vind ik: ‘doe wat je altijd deed, dan krijg je wat je altijd kreeg’. Als je je eigen gedrag en de resultaten hiervan analyseert, kun je het langzaam aanpassen en kijken wat er dan gebeurt. Op die manier maak je stappen.
TPS’ers zijn jonge mensen, die vaak net beginnen met werken. De overgang tussen werken en studeren kan voor sommige mensen best heftig zijn. Dat had ik zelf ook toen ik 40 uur ging werken. We richten ons op het werk, maar kijken wel hoe het in het leven van een TPS’er past. Mensen willen graag heel veel, zoals 40 uur per week werken, drie keer in de week sporten, afspreken met vrienden en hun familie blijven zien. Dat terwijl je ook aandacht moet besteden aan jezelf, dat heeft ieder mens tenslotte nodig. Samen met de TPS’er zoek ik naar wat er nodig is om de balans tussen werk en privé te behouden.
De meeste energie krijg ik van mensen die een stap maken en trots zijn op zichzelf. Soms zijn dat bewuste stappen, maar het kunnen ook onbewuste stappen zijn. Bijvoorbeeld als ik een goed gesprek met iemand heb gehad en diegene later nog eens spreek, en hoor dat iemand vaak heeft teruggedacht aan bepaalde inzichten. In ieder geval als er mooie momenten zijn, er een écht gesprek is en je een connectie met iemand voelt.
Zelf had ik het echt fijn gevonden als ik aan het begin van mijn carrière een projectmanager had gehad. Gebruik de mogelijkheid om meer inzicht in jezelf te krijgen door kwetsbaar en open te durven zijn, dat is wat ik mensen mee wil geven. Anderen kunnen altijd een bijdrage leveren aan jouw ontwikkeling.”