Leven als een pelgrim
Maanden geleden zit Jayshree relaxt op de bank TV te kijken. Er is een programma van Oprah op de zender, ‘Believe’. Oprah spreekt een man over zijn pelgrimstocht in Spanje naar Santiago de Compostela. Jayshrees interesse is meteen gewekt: wat een bijzondere tocht moet dit zijn! De man uit het TV-programma is gelovig en loopt deze tocht om zijn geloof terug te vinden. Zelf is Jayshree niet gelovig, maar er is iets in het verhaal van de man dat haar trekt: de uitdaging, het feit dat je echt back to basic gaat en de bijzondere mensen die dit ook doen.
Een paar weken later begint haar tante ineens over diezelfde pelgrimstocht. ‘’Dat heb ik nu altijd een keer willen doen’’, vertelt Colette. ‘’Dan ga ik met je mee’’, antwoordt Jayshree resoluut. Een nieuw avontuur kan beginnen: ieder weekend lopen ze een lange afstand om zich voor te bereiden op de tocht van 310 kilometer die ze te wachten staat. Dat is gewoon net zolang als de route van Brussel naar Parijs! Normaal zou ze zo’n afstand nooit te voet afleggen, maar deze uitdaging gaat ze niet uit de weg. Hoeveel Colette en Jayshree ook trainen, ze beseffen zich maar al te goed dat het zo een grotere uitdaging wordt. In Nederland zijn de wegen goed begaanbaar en vlak, dat is bij de pelgrimsroute in Spanje wel anders.
Het is zaterdag 20 mei, de wekker gaat om 05:00 uur. Gapend stapt Jayshree uit haar bed: was dat laatste drankje tijdens de borrel van gisteren nu echt nodig? Ze pakt nog snel wat laatste spullen in en gooit de deur achter zich dicht, om zich naar het vliegveld te haasten.
Het is het begin van twaalf indrukwekkende dagen vol natuur, wisselende omstandigheden en bijzondere mensen. De ene dag is het 35 graden en is het zweten geblazen, de andere dag is het regenachtig en koud. Gelukkig zijn ze op alles voorbereid: regenjassen en charmante afritsbroeken maken onderdeel uit van de bagage. De slaapplaatsen zijn van tevoren geregeld, iets waar Jayshree dankbaar voor is als ze andere mensen bepakt en bezakt ziet lopen. Het grootste deel van hun bagage wordt van hotel naar hotel gebracht, iets wat een hoop gewicht scheelt tijdens de tocht.
Onderweg ontmoeten ze vele andere ‘pelgrims’: mensen uit Amerika, India, Australië, China… Iedereen heeft zijn eigen verhaal en beweegreden om hier te lopen. Jayshree is vooral onder de indruk van een man uit India, die in Amerika heeft gewoond en zijn baan in de ICT opzegde om in zijn geboorteland te leven in ashrams, oftewel yogatenten. Als ze het verhaal hoort kan ze zich nog niet voorstellen dat ze over een aantal weken op zijn uitnodiging in zal gaan om hem in India op te zoeken. De Indiase man reist samen met een Taiwaneese vrouw, die hij in een eerder stadium van de tocht ontmoet heeft. Ook zij heeft een bijzonder verhaal: een korte tijd geleden is ze haar man verloren. Het is bijzonder om te zien hoe positief deze mensen zijn, ondanks alles wat ze hebben meegemaakt.
‘’Ik heb zo’n zin in watermeloen’’ zegt Jayshree tegen haar tante als ze op een dag halverwege zijn. Een paar minuten later staat er ineens een kraampje langs de weg, vol met vers fruit en dus ook watermeloen. Jayshree kan haar geluk niet op en neemt dankbaar een hap. Langs de pelgrimswegen staan wel vaker van dit soort karretjes, die gevuld worden door mensen uit de omgeving. Je hoeft als pelgrim niets te betalen voor het eten, maar een kleine donatie achterlaten kan altijd. Dat zou je in Nederland niet zo snel tegenkomen, bedenkt Jayshree zich als ze hun weg vervolgen.
Het kilometeraantal op de bordjes wordt steeds lager, het einddoel komt dichterbij. Jayshree en haar tante kunnen bijna niet meer. Ze lopen stug verder op de energie die de andere mensen hen geven. De omgeving verandert continu, van bos naar bergen en van bergen naar rotsen. Santiago vormt op de dertiende dag de finish. Bij iedere stop hebben ze stempels gekregen in hun speciale pelgrimspaspoort, dat nu vol staat met felgekleurde afbeeldingen. De laatste stempel en hun officiële oorkonde halen ze in Santiago de Compostela: het zit erop! Wat een bijzondere ervaring geweest, eentje die ze nog heel lang bij zal blijven.
